شب بخیری برای تمام فصول
میکروفن باز می‌شود و مریم نشیبا آرام شروع به صحبت می‌کند: به نام خدای بزرگ. سلام به همه کوچولوهای نازنین خودم. سلام به همه گلای روی زمین، به شما که مثل ستاره‌اید توی آسمون زندگی!... نشیبا با صدای گرم و مهربانش، انگار مخاطب خود را از پشت میکروفن می‌بیند و با آنها احوالپرسی می‌کند. مادر قصه‌گو، با بیان این جملات و معرفی قصه‌ای که نامش «جشن تولد» است، روایت قصه امشب را شروع می‌کند...
پس از این‌که قصه‌خوانی نشیبا تمام می‌شود، رضوان موسوی، تهیه‌کننده این برنامه قدیمی رادیو ایران، موسیقی پایانی کار را پخش می‌کند. نشیبا اینجا جمله مشهورش را می‌گوید: خب نقل و نباتا، اینم از قصه امشب ما. خب، شبتون بخیر و خدا نگهدار... و آن‌گاه آواز معروف لالا... لالایی پخش می‌شود.
موسوی درباره این آواز می‌گوید: شعر لالایی، سروده مصطفی رحماندوست است که پس از واقعه رودبار سال ۱۳۶۹ شاهد کودکی زنده زیر آوار بود؛ کودکی که با خود آواز زیبای لالایی می‌خواند. رحماندوست در آن روز آنچنان تحت تاثیر این صحنه قرار می‌گیرد که شعر زیبای لالایی را برای تمام کودکان ایران زمین می‌سراید.مطالعاتی درباره کودک داشتم
سیدمحمد‌مهدی سدیفی، اولین تهیه‌کننده برنامه شب بخیر کوچولو که در استودیوی ضبط برنامه حضور دارد، خاطره‌ای از سال‌های گذشته این برنامه نقل می‌کند و می‌گوید: وقتی طرح این برنامه توسط ساعد باقری ارائه و قرار شد روی آنتن برود، ما با مشکل موسیقی کودک مواجه شدیم؛ چون خیلی از موسیقی‌های کودک قبل از انقلاب قابل پخش نبود و بعد از انقلاب هم تولیدات خوبی برای کودک نداشتیم. ایزدی، مدیر وقت رادیو
